het witte spul lag op het perron
vermengd met wat zand van vorige week
vroeg in de ochtend, nog voor
de eerste trein
voordat grote voeten met lompe zolen
kleine voeten met naalden
of een hondenpoot het zou
vertrappen
en verkruimelen, tot het bleef
plakken aan de onderkant, en
mee de trein in werd gesleurd
het was koud
maar het smolt
want het was niet gemaakt om te blijven bestaan
in de warmte van boven nul
de korrels zonken weg
in de tegels, totdat
er niks meer overbleef
Dit is een van mijn eerste zelfgeschreven gedichten. 25 november 2010 stond ik rond 8 uur ’s ochtends te wachten op mijn trein in Hardenberg. Het was erg koud en die dag in november lag er voor het eerst zout op de perrons.